Nękanie to – najkrócej sprawę ujmując – męczenie kogoś. To takie postępowanie, które zrozumiałe i ewentualnie zabawne może być jedynie dla nękającego, natomiast uciążliwe jest dla nękanego. Z nękaniem trudno sobie poradzić, tym bardziej, że nękający na ogół nawet nie czuje i nie rozumie tego, co komuś robi oraz wcale nie ma zamiaru cokolwiek zmieniać w swoim zachowaniu. To inni mają rozumieć nękającego, bo on ma rację. I dopiero wtedy, gdy nękany uświadomi sobie fakty, zdobędzie się na odwagę i powie nękającemu, że czuje się nękany, wówczas ewentualnie może coś się zadziać w postępowaniu nękającego. Tylko czy na pewno nękający zrozumie o co chodzi, czy zamiast poprawy tego, co złe i naprawy wyrządzonej krzywdy po prostu całkowicie się wycofa? Bo przecież tu nie chodzi o słowo „przepraszam”, a przynajmniej nie tylko o to, lecz o stałą zmianę i eliminację rzeczy nieporządnych. Nie rzecz w tym, żeby pozbyć się kogoś ze swego życia, ale aby tak się wzajemnie zmieniać i dopasowywać, niejednokrotnie idąc na kompromis, by razem było miło i by funkcjonować we wzajemnym szacunku i zrozumieniu. By się dobrze rozumieć, trzeba ze sobą rozmawiać i korygować wszystko to, co jest konieczne do skorygowania.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz