Zasada ograniczonego zaufania

Zasada ograniczonego zaufania jest przeciwieństwem odpowiedzialności, wręcz narzuca i przerzuca odpowiedzialność z osób nieodpowiedzialnych na każdego innego, kto akurat znalazł się w pobliżu takiego osobnika. Z tym jest tak, jak z rozgrzeszeniem na spowiedzi u księdza w kościele katolickim. Idziesz z ciężkimi sprawami, wyznajesz je, albo i nie, bo przecież niektórych grzechów możesz nie pamiętać, potem szczerze żałujesz, na ile naprawdę szczerze, tego jednak nie wie nikt inny poza tobą, dostajesz pokutę, na ogół jakieś modlitwy do odmówienia, i już jesteś czysty, masz nowe, zerowe konto i od nowa możesz robić, co chcesz, nawet znowu to samo, chociaż teoretycznie obiecujesz poprawę. Następnym razem podczas spowiedzi twoje konto znów się wyzeruje i będziesz czysty, jak łza. Nie dość, że nie poniesiesz żadnej odpowiedzialności za to, co zrobiłeś, w tym także za wszystkie złe rzeczy nienazwane i niewyznane, to jeszcze dostaniesz rozgrzeszenie za wszystko, co podobno będzie w porządku, zupełnie jak w przypadku osoby, która nic złego nie uczyniła, była prawa i dobra. W przypadku zasady ograniczonego zaufania jest jeszcze prościej, bowiem do niczego nie musisz się przyznawać ani wyjaśniać. Rozgrzeszenie jest automatyczne, a wina przerzucona na innych.

Ktoś, kto rozlicza innych, posługując się zasadą ograniczonego zaufania, działa na niekorzyść jednej ze stron, na ogół tej, która jest niewinna, która jest ofiarą, a nie sprawcą. Dzięki tej prostej zasadzie albo powołując się na nią, można robić, co się chce i być niemal bezkarnym. Wina zawsze bowiem jest i będzie po stronie tego, kto nie zachował należytej ostrożności i nie pomyślał za siebie oraz innych, nie przewidział łamania prawa, a także nieobliczalnych, obcych mu zachowań i ruchów innych ludzi, nie wziął ich pod uwagę i odpowiednio do tego nie zachował się, zareagował.

Niegodziwości

Przeciwieństwem uprzejmości są niegodziwości. O ile jednak uprzejmości potrafią z każdego wyskoczyć ot tak, po prostu, o tyle niegodziwości wynikają zwykle z procesu rozmyślania i planowania konkretnego niegodziwego działania. A czym jest niegodziwe działanie? Najprościej rzecz ujmując to takie zachowanie, w którym coś jest nie w porządku, odbiegające od normy w całości lub choćby tylko w szczegółowych elementach (choć nie wszystko, co odbiega od normy zawsze i od razu jest niegodziwe), które – chociaż może komuś sprawiać wiele satysfakcji i zadowolenia – skierowane jest jednak przeciwko komuś lub pośrednio bardzo mu szkodzi i nie jest w porządku w stosunku do podjętych wcześniej zobowiązań. 

Nie należy pozwalać sobie na niegodziwości, bo takie zachowanie może wejść w krew i stać się swoistą normą postępowania. Niegodziwości są nieuczciwe względem innych i nie stają się uczciwsze wówczas, gdy mówimy o nich otwarcie lub mamy na nie przyzwolenie, a nawet zgodę. Jeśli już się zdarzą, wówczas powinny być jak najszybciej przerwane, a ich skutki neutralizowane, przynoszące zadośćuczynione osobie w jakikolwiek, choćby tylko nieznaczny sposób poszkodowanej.

Uprzejmości

Uprzejmości są lub może być ich całkiem sporo, wiele. Mogą być zupełnie niewielkie, małe lub całkiem spore, duże. Zawsze pozostają miłe dla każdej z uczestniczących w nich stron. Są ważne, a o tym, jak bardzo, najczęściej można się przekonać, gdy uprzejmości ustępują miejsca wszelkiego rodzaju niegrzecznościom, gdy robi się nieprzyjemnie i niemiło. A być tak potrafi, choć wcale nie musi. Wszystko zależy od nas samych, od naszego zachowania i tego wszystkiego, co składa się na relacje z innymi, bliskimi lub dalszymi nam ludźmi. W końcu nawet najbardziej łagodna osoba, zwłaszcza gdy dzieje się jej krzywda, może w końcu zrezygnować z wszelkich uprzejmości i z łagodnej formy stopniowo lub raptownie przejść do złości, ataku. Niektórzy, nawet pod wpływem silnego wzburzenia i wielkich emocji, potrafią zachować opanowanie i okazać swą siłę, moc, ale w sposób łagodny i stonowany, niemal uprzejmy, a jednak stanowczy i jednoznaczny. 

Cokolwiek się dzieje, nie oznacza to, że dziać się musi na wysokich obrotach, w nerwach, złości, nienawiści. Potrzebne jest wyciszenie, opanowanie i spokojne wylądowanie na nizinach z niepotrzebnych, nadmiernych wysokości, które często nadawane są zupełnie błahym, niczym niezasługującym na to sprawom. Gdyby tylko bardzo się postarać, to wówczas mogłoby się okazać, że łatwo jest wymieniać same uprzejmości, i to bez względu na okoliczności.

Skojarzenia

Każdy ma jakieś skojarzenia. Każdy z czymś innym związane i nawet jeśli są one podobne, to jednak zupełnie inne. Diabeł tkwi bowiem w szczegółach, a te potrafią być znacznie różne, nawet pomimo początkowych pozornych podobieństw. Skojarzenia to za każdym razem indywidualna sprawa, która wynika z wcześniejszych doświadczeń, tego, z czym lub z kim miało się do czynienia. Przy skojarzeniach ważne jest to, co nas ukształtowało lub co na bieżąco silnie na nas wpływa i kształtuje, zmienia.

Skojarzenia są powiązane ze wspomnieniami, z kulturą, w której jesteśmy osadzeni, a także z fobiami, uprzedzeniami i ograniczeniami, które każdy z nas ma. Są zmienne i mogą być inne w różnym otoczeniu, w różnych okolicznościach, gdyż zależą także od środowiska, w którym się obracamy. 

Są rzeczy, które bardzo łatwo skojarzyć lub te inne – trudne do skojarzenia. (Wiedzą o tym wszyscy rozwiązujący krzyżówki.) Są ludzie, którzy wszystko szybko łapią i właściwie, dobrze kojarzą, z łatwością dający się skojarzyć z innymi, nawet tymi skrajnie odmiennymi, oraz tacy, którzy mylnie i źle kojarzą, zupełnie inaczej od zamierzeń, nie dający się skojarzyć z kimkolwiek, nawet, a może zwłaszcza z sobie podobnymi.