Jesteśmy pełni ograniczeń. Już samo życie w społeczeństwie sprawia, że nieustannie na swej drodze spotykamy zakazy, nakazy i różnego rodzaju ograniczenia. To wolno, a tamtego nie, a przecież poza przepisami i wszelkimi regulacjami są jeszcze ludzie, którzy mówią nam jak żyć, a jeśli nawet nie mówią, to też nie oznacza, że stwarzają możliwości realizacji siebie.
Każdy człowiek w twoim życiu potencjalnie stwarza wiele możliwości, ale też oznacza jakieś ograniczenia. Jeśli chcesz być wolny, to najlepiej gdzieś na pustkowiu, powinieneś zostać sam, bo wtedy nikt nigdy ci nie powie co i jak masz robić, a czego nie robić. Wchodząc w relacje z innymi, co jest konieczne dla normalnego funkcjonowania, godzisz się na ograniczenia, które są lub z pewnością gdzieś i kiedyś się pojawią, nawet jeśli początkowo ich nie ma i jest swoista zgoda czy też przyzwolenie na wszystko.
To z powodu różnych i różnego rodzaju ograniczeń każdy z nas buduje wokół siebie grono znajomych, z którymi realizuje się na wiele różnych sposobów, ale tylko częściowo, po kawałku i nigdy w całości, nie na sto procent. A to dlatego, że na całym świecie nie istniej kopia ciebie samego, która tak samo doświadcza, interpretuje, czuje, przeżywa i ma takie same cele. Z tym lub z tą można robić jakieś konkretne rzeczy, a z tamtym lub tamtą inne, czasem wręcz zupełnie inne. Trudno jest znaleźć osobę, która szczerze i z pełnym zaangażowaniem dotrzyma ci kroku we wszystkim, co robisz i w tym, co ewentualnie zmierzasz zrobić. Czasami po prostu jest to niemożliwe, co nie powinno oznaczać niczego złego. Można realizować się na wiele różnych sposobów i z wieloma ludźmi, oczywiście nie z wszystkimi na raz i w tym samym czasie, ale tak po trochu, po kawałku. Najczęściej to właśnie tak każdy ma, a jeśli tak nie ma, to znaczy, że rezygnuje z części siebie, której nie realizuje, bo po prostu nie ma z kim. A znalezienie odpowiedniego kompana wcale nie jest łatwe.
Czytaj też "Ograniczenia i limity".
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz