Niestabilność

Każdy z nas potrzebuje pewników, wzorców i autorytetów, swoistych opok, o które można się oprzeć w pełnej wierze, że te, niczym porządne filary posadowione na solidnych fundamentach, będą pewnie stały i posłużą jako oparcie nie tylko w dobrym czasie, ale zwłaszcza wtedy, gdy będzie trudno i ciężko. Niestety, nie wszystkim dane jest mieć takie opoki obok siebie lub być nimi dla wszystkich potrzebujących w najbliższym i może nawet też w tym dalszym otoczeniu.

Niestabilność jest groźna. Może być procesem przypadkowym, wynikającym z zachodzących przemian lub z czyjegoś charakteru, ale też jak najbardziej procesem celowym, konkretnym, wyrachowanym i wymierzonym nie tylko w kogoś, w jakąś grupę osób, ale i ogólnie pojętą konkretną całość. Niestabilnością można rozregulować to, co dobrze działało i co nieźle funkcjonuje.

Niestabilność powoduje niepewność. Niemal w każdej chwili wszystko może ulec zmianie i trudno przewidzieć, w którą to pójdzie stronę. Może będzie euforystycznie, a może tragicznie. Trudno podejmować jakiekolwiek działanie, gdyż nie wiadomo, co okaże się właściwe, dobre, aprobowane czy wręcz legalnie możliwe. Brak konsekwencji w działaniu i postępowaniu, brak pewników, zmienność – pozostawianie tego, co złe i likwidacja dobrego lub zamiana dobrego na złe, chwilowość tego, co wydaje się być podjętymi decyzjami, co powinno być stałe albo choćby w miarę stałe, rewolucyjność zamiast ewolucyjności – to wszystko świadczy o niestabilności, w której tak naprawdę każdemu raczej trudno dłużej wytrwać, z wyjątkiem osób, które są twórcami takich niestabilnych sytuacji. W końcu też znajdą się beneficjenci wprowadzanego w życie chaosu, bowiem to, co nie służy jednym, doskonale może posłużyć i służy innym ludziom.