Rozwalanie

Zamiast skupiać się na tym, co dobre i wykorzystywać u innych ludzi ich walory oraz mocne punkty, niektórzy zawsze wolą uderzać w te słabe, czułe i wrażliwe, a nawet drażliwe miejsca, doprowadzając niepotrzebnie do trudnych, stresujących sytuacji, z których nic dobrego nie wynika. Taka komunikacja między ludźmi wraz z niedomówieniami, niedopowiedzeniami, które zawsze można interpretować w dowolną, stosowną i korzystną dla siebie stronę, bazowanie na zmienności zdania i podejmowanych decyzji, przerzucaniu swojej bezmyślności, niefrasobliwości, niekompetencji, nieodpowiedzialności i głupoty na innych, których obarcza się winą i odpowiedzialnością nie zbuduje porozumienia i nie przyczyni się do wspólnego sukcesu. Gdy pojawiają się wzajemne oskarżenia, gdy do tego dochodzi małostkowość, czepianie się o wszystko, nawet rzeczy zupełnie błahe, nieistotne, gdy każdy ciągnie w swoją stronę, wymusza na innych ich określone decyzje i konkretne działania, w których ci nie czują się dobrze, wówczas przestaje istnieć zespół, który powinien być skupiony na wspólnym działaniu i osiąganiu konkretnych celów. 

Są na tym świecie rzeczy, których nie należy robić sobie ani tym bardziej innym. Nie wolno krzywdzić, zarówno fizycznie, jak i psychicznie, a jeśli ktoś to tobie robi, to nie można wystawiać się na takie działanie i tym samym skazywać na powtórkę tego, co już było. Taka powtórka jest niemal pewna, zwykle bardziej boli i często też jest silniejsza lub właśnie tak odbierana, odczuwana przez obrywającego. 

Można przebaczać nawet czyjeś największe błędy i przewinienia, które skazywały na cierpienia, ale nie sposób o nich zapomnieć i wręcz głupotą jest celowe, świadome wystawianie się na nie, jednocześnie karmiąc się nadzieją na nadejście poprawy i stałej zmiany na lepsze. Pewne rzeczy nie ulegają zmianie i nieustannie się powtarzają, nawet jeśli pomiędzy jednym a drugim różnie długo trwającym w czasie epizodzie następuje przerwa, dlatego jeśli nie chcesz ich nieustannie przeżywać i doświadczać w ten sam idiotyczny sposób, zwłaszcza od jednej i tej samej osoby, jeśli nastąpiło już zmęczenie materiału, to nie wolno wręcz czekać na nadejście katastrofy. Trzeba zmienić otoczenie, obszar działania i funkcjonowania.