Oddalenie

Jeśli nie jest się blisko, wówczas najczęściej pozostaje się w oddaleniu, ale można też być blisko, bardzo blisko siebie, a jednocześnie w oddaleniu, co wcale nie jest miłe, lecz niejednokrotnie konieczne. W różnych sytuacjach, które w życiu się zdarzają, ludzie skazani są na bliskość innych, która nie zawsze bywa chciana, pożądana i miła. Bliskość i jej intensywność bywają odpychające, o czym lepiej pamiętać obcując z innymi, aby nie przedobrzyć i tym samym nie doprowadzić do oddalenia. Można poczuć przesyt bliskości lub w innych przypadkach zagrożenie wynikające z przekroczenia niewidzialnej, bezpiecznej bariery komfortu, którą każdy z nas ma wokół siebie. 

Odległości dzielące ludzi, skazują ich na oddalenie, które w niektórych przypadkach bywa rujnujące, a w innych – zbawienne. Oddalenie jest przeciwnością bliskości i jednocześnie tym, co pozwala nam ową bliskość jeszcze bardziej cenić, cieszyć się nią, gdy już jest, gdy po czasie rozłąki z wytęsknieniem można się rzucić sobie nawzajem w ramiona i tulić w mocnym, serdecznym uścisku. 

Ludzie oddalają się od siebie na wiele różnych sposobów. Bywa, że każdego dnia budują między sobą niewidoczny mur, który w końcu w jakiś dzień przewyższa ich samych, nie pozwalając widzieć siebie nawzajem takimi, jakimi naprawdę są, realnych i prawdziwych, a nie tylko zrodzonych we własnych głowach jako wyobrażenia pełne negatywnych emocji i nagromadzonych uprzedzeń. 

Oddalić się jest łatwo, dużo łatwiej niż zbliżyć, zwłaszcza po tym, gdy już do tego oddalenia doszło i stało się ono trwałym stanem.