Magnes

Magnes ma dwa bieguny – dodatni i ujemny. Tymi biegunami przyciąga coś do siebie lub odpycha. Jednocześnie możliwe są obie te czynności, czyli zarówno przyciąganie, jak i odpychanie. Może też pozostawać zupełnie lub tylko częściowo obojętny. Wszystko zależy od otoczenia, w których się znajdzie i materii, z którą przyjdzie mu obcować. Podobnie jest z ludźmi. Jedni przyciągają drugich lub wręcz przeciwnie – odpychają się od siebie. Bywają też, wzajemnie albo tylko jednostronnie, całkowicie neutralni, bez odchyleń zarówno w stronę przyciągania, jak też odpychania. To ludzie, którzy są dla siebie, nawzajem lub tylko jednostronnie, zupełnie albo niemal całkowicie niezauważalni, wręcz przezroczyści, stanowiąc jakieś drugoplanowe tło.

Jest jednak więcej kombinacji podobnych do magnesu. Ludzie mogą przyciągać zarówno wszystko to, co jest dla nich dobre, potrzebne do życia, miłe i przyjemne, ludzi dobrych, mądrych i życzliwych, jak też nawet to, czego nie chcą, różnego rodzaju nieszczęścia i zmartwienia, oprawców, przeszkadzaczy, dręczycieli i prześladowców, którzy raz przyczepieni, nie chcą się odczepić. Trudno uwolnić się od złego, a jeśli nawet się uda, to może się okazać, że tylko po to, by wpaść w nowe, podobne nieszczęsne przyciąganie.

Można być jednocześnie osobą, która przyciąga i odpycha, bo niemożliwe do wyeliminowania sprzeczności i wszelkie niespójności to coś, w czym każdy tkwi za swoją własną, jak i innych przyczyną. Przyciągać i odpychać można jedną i tę samą osobę, jak też dwie różne osoby, traktując je zupełnie inaczej – jedną przyciągając, a inną odpychając. Czasami inaczej się nie da, a innym razem, z różnych względów, po prostu nie można. Nieciekawie jest wtedy, gdy przyciąganie mylone jest z odpychaniem, a odpychanie z przyciąganiem, gdy odpychany chce być przyciągnięty, a przyciągany chce być odepchnięty. 

(Czytaj też „Przyciąganie”)