Nienasycenie

Większość ludzi woli uczucie sytości niż nienasycenia, dlatego w swym postępowaniu nieustannie dążą do zaspokojenia wszelkiego głodu, który w nich jest, a który dotyczy nie tylko jedzenia. 

Lepiej nie najadać się do syta, bo z tego na bieżąco, jak i w przyszłości mogą wynikać tylko same problemy. Od razu po obfitym jedzeniu czuje się ociężałość, a co za tym idzie – senność, dlatego lepiej, gdy takie sytuacje nigdy się nie zdarzają lub mają miejsce tylko sporadycznie. Obfite jedzenie, czyli ponad potrzeby organizmu, w dłuższym czasie bezpośrednio prowadzi do otyłości, która przecież przez nikogo nie jest pożądana, a którą łatwo jest nabyć, natomiast której bardzo trudno jest się skutecznie pozbyć. 

Nie da się najeść na zapas, nasycić tak, by wystarczyło na długo i by po jakimś czasie ponownie nie pojawiło się uczucie głodu i potrzeba nasycenia. Posiłkiem najlepiej powoli się delektować, ponieważ wówczas do mózgu w odpowiednim czasie zdąży dotrzeć informacja o spożywaniu jedzenia i w stosownej chwili pojawi się uczucie sytości, zatem trudno będzie doprowadzić do przejedzenia.

Nienasycenie jest lepsze od przesytu, ale dość często ten, kto jest głodny, bez względu na to, czego ten głód dotyczy, nie zatrzymuje się na linii granicznej, która nazywa się umiarem. Przekracza ją i idzie dalej. Chce się pozbyć uczucia głodu i wreszcie nie tylko najeść, ale też i nasycić, nie myśląc o żadnych konsekwencjach takiego postępowania. 

Bez względu na to, co jest dla nas dobre, wolimy uczucie sytości niż nienasycenia.
(Czytaj też „Niezaspokojenie”)