Pogarda

Nie dość, że ten świat, mimo doskonałego urządzenia, nie jest idealny, to jeszcze do tego ludzie dalecy są od ideału i niejednokrotnie zdarza się, że w relacjach między sobą posługują się pogardą. Mądry mniej lub bardziej gardzi głupcem, a ten odpłaca mu wzajemnością, zatem głupiec gardzi mędrcem. Bogaty i wykształcony ma w pogardzie biednego i niewykształconego. I choć pozory mogą wyglądać inaczej, to jednak, gdy się tylko uważnie popatrzy, a zwłaszcza posłucha, to dostrzeże się i usłyszy ten subtelny, ale jakże istotny brak podziwu nad sobą nawzajem, za to łatwość oceny, bez wchodzenia w szczegóły i bez próby ich zrozumienia, co jest bardzo istotne, jeśli chce się występować w roli krytyka. 

W pogardzie nikt nie chce niczego wiedzieć i rozumieć. Jest surowa ocena wynikająca z porównania do siebie samego i własnych doświadczeń oraz możliwości. Tak więc można się zastanawiać na przykład nad tym, dlaczego ktoś nie umie pływać albo nie ma prawa jazdy. W obu tych przykładowych przypadkach nad tymi sprawami zastanawiają się jedynie ci, którzy adekwatnie umieją już pływać lub jeździć, czyli mają prawo jazdy. Ktoś, kto osiąga pewien etap, choćby awansowania w pracy na wysokie stanowiska, dość często zapomina o przeszłości i drodze prowadzącej do teraźniejszości, przestaje rozumieć tych, którzy są pod nim, i to nawet wówczas, gdy wcześniej był niżej i gdy zaczynał w zasadzie od niczego.
Na świecie jest niewielu autentycznych filantropów, którzy niosą dobro z potrzeby serca, chęci pomocy, potrzeby pochylenia się nad drugim człowiekiem i jego problemami, wysłuchania go i zrozumienia, ale nie we własnych kryteriach, lecz w tych, w których ten ktoś się porusza, funkcjonuje, tak aby był w stanie naprawdę coś zrozumieć. Zwykle za tak zwaną bezinteresowną chęcią niesienia pomocy kryją się jakieś korzyści tego, który tę pomoc niesie, a o których oczywiście nikt nigdy nie mówi, by nie zepsuć tego, co tak ładnie wygląda i poprawia wizerunek.
Różnimy się od siebie na wiele sposobów, i to się nigdy nie zmieni, ale nad tym, jak traktujemy siebie nawzajem zawsze warto pracować, by życie było przyjemniejsze już na poziomie drobiazgów, o wielkich sprawach nawet nie wspominając, gdyż są oczywistością.