Sufler

Sufler to osoba, której nie widać i nie słychać, a której istnienia można się co najwyżej domyślać. Może być, ale przecież wcale nie musi i najczęściej go nie ma. Jego zadaniem jest poprawa płynności spektaklu, przedstawienia, sztuki, w zasadzie bez wpływu na jego przebieg. Jeśli jednak istnieje konieczność skorzystania z suflera, to tym samym zaczyna on mieć wpływ na to, co się dzieje, nawet wówczas, gdy ten wpływ jest minimalny. W przeciwnym wypadku, bez suflera, aktor musi sam kombinować, często improwizować i nigdy nie wiadomo do czego ta improwizacja doprowadzi, tym bardziej, że jego rola zawsze, z wyjątkiem monologu, powiązana jest z innymi postaciami grającymi w tym samym przedstawieniu. 

W życiu każdego z nas też jest jakiś sufler. Na początku, zwłaszcza podczas długiego procesu uczenia się wszystkiego, jego rola jest nieoceniona i często też niedoceniona. Później, już w dorosłym życiu, często z powodu przyzwyczajenia i szczerej chęci pomocy, nadal ingeruje w życie innych ludzi, co nie zawsze może być dla nich dobre, a już niemal zawsze nie podoba się partnerom, z którymi te osoby wiążą się w pary. 

Sufler może być także w naszej głowie i jako pozostałość, swoiste echo z przeszłości, brzmieć jeszcze długo, bardzo długo po tym, gdy rzeczywiście był słyszany. To może być w życiu bardzo pomocne lub też może mocno przeszkadzać, paraliżując przed postawieniem kolejnego kroku do przodu, w kierunku zmian, przyszłości i rozwoju.