Wiedza i improwizacja

Ludzie nie zawsze wiedzą, co i jak mają robić. Wbrew pozorom, dość często muszą improwizować, gdyż zostają zaskoczeni różnymi sytuacjami lub po prostu nie mają żadnych pomysłów na to, co zrobić, gdy pojawi się problem. Niektórzy działają spontanicznie, wymyślają coś na poczekaniu lub starają się wygospodarować chociaż trochę czasu, aby wszystko szybko przemyśleć i w ten sposób wypracować jakąś strategię zapewniającą choćby tylko gotowość do działania, co może zostać i najczęściej też jest odczytywane jako pewność siebie fachowca z konkretną wiedzą. Można na tym długo jechać, gdyż bezrefleksyjne i bezkrytyczne przyjmowanie wszystkiego, co wymyślą inni, zwłaszcza w trudnych okolicznościach, zdejmuje ciężar własnego myślenia, kombinowania i szukania rozwiązań. Można się temu poddać, nawet jeśli konkretne rozwiązania nie do końca się podobają, i nic więcej nie robić. Można bezczynnie patrzeć na to, co się dzieje i spokojnie pozostawać w przekonaniu, że inni, ci, do których należy działanie, zarządzanie, wiedzą, co robią, bo przecież sprawiają właśnie takie wrażenie. Czy jednak aby na pewno wiedzą co robią? Może to tylko pozory? A co jeśli tylko improwizują, bawią się, grają? Uda się, to będzie dobrze, a jeśli się nie uda, to trudno, będzie źle? Po tej zabawie, wcześniej lub później przyjdą inni i posprzątają?