Marnowanie czasu

Czas to coś, co nieustannie płynie i nie zatrzymuje się nawet na chwilę. Ciągle za nim gonimy i ciągle jesteśmy w niedoczasie, a mimo to każdy, absolutnie każdy marnuje swój czas na wiele różnych sposobów. Czasami pozwalamy, by czas mijał bezwiednie, ot tak, i wtedy mówimy, że jest to odpoczynek, ale często jest to po prostu zwykłe lenistwo, które tak ładnie nazywamy i któremu się poddajemy, choć z pewnością wokół jest co robić. Czasami, mimo iż jesteśmy w ruchu, a przecież tak jest podczas przemieszczania się z jednego miejsca na drugie, zwłaszcza te miejsca, które są znacząco oddalone od siebie, w zasadzie nie dzieje się nic. Robimy coś i jednocześnie nie robimy nic. Podróżując jako pasażerowie zawsze możemy pogrzebać w telefonie, posłuchać muzyki lub poczytać na przykład książkę. Jednocześnie można robić kilka rzeczy na raz. I zwykle właśnie tak jest, że jeśli już coś robimy, to na ogół nie jest to tylko jedna czynność. Można przecież na przykład jeść obiad i oglądać telewizję. Nie jest to może coś wielkiego, ale mimo wszystko takie małe dwa w jednym. 
Marnowanie czasu nie zaczyna się i nie kończy na samym sobie. Nie poprzestajemy w staraniach i robimy naprawdę wiele, by marnować czas także innym ludziom. To są między innymi kłótnie i różnego rodzaju nieporozumienia, po których wpada się w swoistą pustkę, nicość, odrętwienie, w taki stan, w którym trudno się pozbierać. Kiedy to pomiędzy dwojgiem bliskich sobie ludzi nie dochodzi do pojednania, lecz jest faza wyczekiwania na to, aż sprawy załatwią się same lub gdy to ta druga strona jako pierwsza wyciągnie do nas rękę pojednania. 
Szkoda życia i czasu na bezsensowne pierdoły, ale czasami inaczej się nie da. Niczego nie przeskoczysz i trzeba zmarnować jakiś czas, by móc się cieszyć tym czasem, który pozostanie. I oby tylko nigdy potem, po zmarnowaniu czasu nie okazało się, że teraz to tego czasu jest już za mało lub że jest już za późno – na cokolwiek lub na wszystko.